علائم بیماری های کلیوی و روش های درمان

توانایی بدن برای ادامه زندگی سالم به حفاظت و حفظ عملکرد برخی از اندام ها تا حداکثر بستگی دارد. از این نظر کلیه های ما جایگاه مهمی در میان این اندام ها دارند که می توان آن ها را حیاتی دانست. کلیه ها به عنوان عناصر اساسی دستگاه دفع از نظر گردش خون و تعادل مواد معدنی نقش بسیار مهمی در تولید موادی دارند که به عملکرد فیزیولوژیکی بدن کمک می کنند. از این نظر، بیماری هایی که بر کلیه ها تأثیر می گذارد و همچنین عملکرد آنها متفاوت است.

بیماری کلیوی چیست؟

کلیه ها در پشت حفره شکمی، درست زیر قفسه سینه، در دو طرف قرار دارند. کلیه ها نه تنها مایع خونی که به بافت ها می رسد را به دلیل گردش خون شدیدشان فیلتر می کنند و اطمینان می دهند که مواد مضر از طریق ادرار دفع می شوند، بلکه اطمینان می دهند که آب اضافی و مواد معدنی موجود در خون از بدن خارج می شود. از این نظر مسئول تولید ادرار بوده و اساس سیستم دفعی از طریق مجاری ادراری را تشکیل می دهد.

کلیه با ارزیابی پارامترهای مختلف خون مانند pH، فشار، تعادل الکترولیت ها، میزان پروتئین در طول تولید ادرار، مسئول حفظ سطوح خونی ایده آل است. از این نظر، عملکرد کلیه به طور مستقیم بر تعادل فیزیولوژیکی بقیه سیستم های بدن تأثیر می گذارد و حفظ سلامت بدن را تضمین می کند. مجدداً، کلیه ها مرکز تولید هورمون هایی مانند اریتروپویتین هستند که باعث تولید سلول های خونی و شکل فعال ویتامین D، یکی از تنظیم کننده های اصلی متابولیسم استخوان می شود.

بیماری های کلیوی در نتیجه اختلال در مکانیسم های مربوط به عملکرد کلیه ها ایجاد می شود. از این نظر، طیف وسیعی از مشکلات مرتبط با سلامت کلیه را می توان مشاهده کرد. بیماری‌ها ممکن است محدود به رگ‌های خونی کلیه‌ها باشند، یا ممکن است بر نواحی مختلفی مانند بافت کلیه، دستگاه ادراری و سیستم‌های تولید هورمون کلیه متمرکز شوند.

در نتیجه بیماری های کلیوی، ممکن است تغییراتی در ویژگی های مورفولوژیکی کلیه ها مانند اندازه و شکل ایجاد شود، سطوح خونی مواد مضر مانند اوره که کلیه مسئول حذف آن از بدن است، ممکن است افزایش یابد،  با عبور پروتئین های خون، که سطح آنها باید در خون حفظ شود، به ادرار، نشت پروتئین مشاهده می شود یا ممکن است کاهش سطح هورمون های مشتق از کلیه را تجربه کنیم.

کلیه چیست؟

کلیه ها یک جفت اندام لوبیایی شکل به اندازه مشت هستند که در پشت دیواره خلفی شکم، درست زیر قفسه سینه، در دو طرف ستون فقرات قرار دارند. از آئورت که شریان اصلی بدن است حمایت گردش خون را دریافت می کند و خون کثیف را از طریق رگ های مرتبط به ورید اصلی تحتانی بدن می فرستد.

کلیه ها مرکز دستگاه دفع هستند، جایی که مواد مضر متعلق به بدن از طریق ادرار خارج می شوند. از این حیث از طریق ناحیه بزرگ جمع آوری ادرار به نام لگن با نواحی حالب، مثانه و مجرای ادرار که از دیگر قسمت های مجاری ادراری هستند وصل می شود که به عنوان ابتدای مجاری ادراری پذیرفته شده است. بافت کلیه علاوه بر اینکه منطقه ای است که در آن هورمون های مختلف لازم برای بدن تولید می شود، با غدد آدرنال واقع در هر دو کلیه همسایگی ایجاد می کند.

کلیه در کدام قسمت واقع شده است؟

اندام های داخلی بدن به طور کلی به ترتیب خاصی در حفره سینه و حفره شکمی قرار گرفته اند. با این حال، در طول رشد بدن در رحم، برخی از اندام ها به ناحیه ای به نام فضای خلفی در پشت دیواره خلفی حفره شکمی مهاجرت می کنند. کلیه ها در دو طرف ستون فقرات در این ناحیه و در مجاورت عضله، عصب، چربی و بافت های همبند قرار دارند که دیواره خلفی شکم را تشکیل می دهند.

قسمت قدامی کلیه ها؛ در مجاورت دیواره خلفی غشای صفاقی است که حفره شکمی را پوشانده است. در این غشاء، معده، طحال، پانکراس و کبد در سطح کلیه وجود دارد. قسمت خلفی کلیه ها در مجاورت دو دنده آخر قفسه سینه و اعصابی است که از نخاع به مناطق مربوطه در پایین شکم پراکنده می شوند. مجاری ادراری خارج شده از کلیه ها، دوباره در سطح دیواره خلفی شکم، به سمت قسمت های تحتانی شکم حرکت می کند و از قسمت داخلی استخوان لگن حرکت می کند و با مثانه یکی می شود.

کلیه ها چه می کنند؟

وظیفه اصلی کلیه ها فیلتر کردن خونی است که از آئورت از طریق شریان ها به کلیه ها می رسد، توسط مویرگ های مخصوص کلیه ها (گلومرول ها) و دفع مواد زائد مانند اوره و اسید اوریک که برای بیماری مضر تلقی می شوند. بدن و آب، مواد معدنی، الکترولیت ها و برخی فرآورده های شیمیایی که برای بدن در خون بالا هستند، از طریق ادرار دفع می شود. در این راستا کلیه ها مرکز تولید مایع ادراری هستند.

کلیه ها پارامترهای مختلفی مانند مقدار pH خون، فشار خون، سطح الکترولیت و مواد معدنی، میزان پروتئین خون، قند خون را شناسایی و اندازه گیری می کنند و اطمینان حاصل می کنند که آنها در سطوح ایده آل برای خون حفظ می شوند. مواد اضافی وارد ادرار شده و از بدن خارج می شوند. تعادل اسید و باز خون و فشار خون عمدتاً توسط کلیه ها تنظیم می شود.

در شرایطی که فشار خون بالا می رود، کلیه با دفع مواد معدنی و آب اضافی از طریق ادرار تعادل را فراهم می کند. هنگامی که فشار خون پایین تجربه می شود، دفع آب را کاهش می دهد و مکمل های معدنی را فراهم می کند. مجدداً، در اختلالات اسید و باز که به دلیل رویدادهای فیزیولوژیکی مختلف یا ریه ایجاد می شوند، کلیه نقش مکمل را ایفا می کند و تعادل خون را حفظ می کند.

علاوه بر این، کلیه ها اندامی هستند که در آن هورمون اریتروپویتین (EPO) تولید می شود که باعث تولید سلول های خونی از مغز استخوان می شود. به این ترتیب در مواردی که کم خونی در خون ایجاد می شود (مثلاً از دست دادن خون، کمبود آهن یا کمبود ویتامین)، با افزایش ترشح EPO باعث تولید گلبول های قرمز خون می شود و حمل و نقل اکسیژن در خون را تنظیم می کند.

source: https://www.florence.com.tr/bobrek-hastaliklari