بیماری مزمن کلیه به ویژه افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری معمولاً در نتیجه دیابت یا فشار خون بالا رخ می دهد. در مرحله اولیه، کندی عملکرد کلیه هیچ شکایتی ایجاد نمی کند. بنابراین، بیماری معمولاً دیر تشخیص داده می شود. با برخی درمان ها، بیماران می توانند تضعیف بیشتر کلیه ها را کاهش دهند.
در یک نگاه:
- کلیه ها خون را تمیز می کنند و بر بسیاری از عملکردهای بدن تأثیر می گذارند. اینها اندام های حیاتی هستند.
- بیماری مزمن کلیه به ویژه در افراد مسن شایع است.
- این بیماری برای مدت طولانی مورد توجه قرار نمی گیرد زیرا کاهش سرعت عملکرد کلیه در ابتدا هیچ شکایتی ایجاد نمی کند.
- بیماری مزمن کلیه در بزرگسالان اغلب در نتیجه دیابت و فشار خون بالا رخ می دهد.
- افراد مبتلا به این بیماری می توانند با درمان های مختلف تضعیف بیشتر کلیه های خود را به تاخیر بیندازند.
بیماری مزمن کلیه چیست؟
کلیه ها اندام های حیاتی هستند. اینها خون را تمیز می کنند و بر بسیاری از عملکردهای بدن تأثیر می گذارند. برخی از بیماری ها می توانند برای مدت کوتاهی بر عملکرد کلیه تأثیر بگذارند. این ممکن است به دلیل تجمع ادرار در کلیه ها، به عنوان مثال، به دلیل بزرگ شدن پروستات یا سنگ کلیه ایجاد شود. نارسایی گردش خون همچنین باعث می شود کلیه ها به طور موقت ضعیف تر کار کنند.
بیماری مزمن کلیه زمانی است که کلیه ها برای بیش از سه ماه یا محدود شده یا به طور دائم آسیب دیده باشند. در بزرگسالان، این بیماری عمدتاً ناشی از دیابت و فشار خون بالا است.
بیماری مزمن کلیه یک بیماری است که به ویژه در افراد مسن دیده می شود. از آنجایی که عملکرد ضعیف کلیه در ابتدا هیچ شکایتی ایجاد نمی کند، این بیماری برای مدت طولانی مورد توجه قرار نمی گیرد.
بیماری مزمن کلیه چگونه تشخیص داده می شود؟
بیماری مزمن کلیوی معمولا تنها زمانی تشخیص داده می شود که کلیه ها از کار بیفتند یا عوارض بیماری دیگری باعث مشکلات سلامتی شود. از آنجایی که بدن آب بسیار کمی را دور می ریزد، مواد زائد ناشی از سوخت و ساز بدن به تدریج جمع می شوند و این منجر به شکایت می شود.
علائم بیماری می تواند در سراسر بدن ظاهر شود، به عنوان مثال:
- تورم در پاها یا صورت (ادم)
- حالت تهوع، استفراغ، اسهال
- از دست دادن اشتها، کاهش وزن
- رنگ پریدگی، خارش
- خستگی، از دست دادن انگیزه، ضعف
- اختلالات تمرکزو از دست دادن هوشیاری
- علائم فلج، گرفتگی عضلات
- تنگی نفس
علل بیماری مزمن کلیه چیست؟
در بزرگسالان، بیماری مزمن کلیه اغلب به دلیل دیابت و فشار خون بالا ایجاد می شود.
سایر علل آسیب دائمی کلیه:
- التهاب بافت کلیه.
- استفاده طولانی مدت از داروها به ویژه مسکن ها.
- سنگ کلیه، تومورها یا اسکارهایی که جریان ادرار را مسدود می کنند.
- بیماری های مادرزادی کلیه مانند کلیه کیستیک.
میزان بروز بیماری های مزمن کلیوی چقدر است؟
تخمین زده می شود که بیش از دو میلیون نفر با اختلال عملکرد کلیوی دائمی در آلمان زندگی می کنند. اکثر این افراد بالای 60 سال سن دارند.
هر ساله حدود 90000 نفر مجبور به دیالیز می شوند زیرا کلیه های آنها دیگر به درستی کار نمی کند. پیوند کلیه بیش از نیمی از پیوند اعضا در آلمان را تشکیل می دهد. سالانه بیش از 2000 پیوند کلیه انجام می شود.
در آلمان سالانه حدود 10000 نفر در اثر بیماری مزمن کلیوی جان خود را از دست می دهند.
بیماری مزمن کلیه چگونه پیشرفت می کند؟
اگرچه عملکرد کلیه در مراحل اولیه بیماری محدود است، کلیه ها می توانند خون را به اندازه کافی تمیز کنند. این وضعیت ممکن است برای سال ها ادامه داشته باشد و در برخی موارد امکان بهبود کلیه ها وجود دارد.
اما ممکن است عملکرد کلیه به تدریج بدتر شود و ضعف کلیه (نارسایی کلیه) رخ دهد. این می تواند منجر به نارسایی کامل کلیه ها (نارسایی نهایی کلیه) شود و می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
چگونه می توان خطر بیماری مزمن کلیه را کاهش داد؟
دیابت و فشار خون بالا می تواند باعث بیماری مزمن کلیوی شود. بنابراین توصیه می شود خطر ابتلا به این بیماری ها را کاهش دهید. به ویژه باید از اضافه وزن اجتناب کرد و ورزش کافی انجام داد.
بیماران دیابتی یا فشار خون بالا اغلب از داروهای اضافی استفاده می کنند. هدف در اینجا تنظیم قند و فشار خون و جلوگیری از عواقبی مانند بیماری های کلیوی تا حد امکان است.
بیماری مزمن کلیه چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشکان می توانند علل و شدت بیماری مزمن کلیه را با موارد زیر مشخص کنند:
- معاینه جامع (سابقه بیماری)
- معاینه فیزیکی با اندازه گیری فشار خون.
- معاینه اولتراسونیک ناحیه شکم و کلیه.
آزمایش خون: به عنوان مثال، تشخیص کراتینین، قند خون و مقادیر هموگلوبین و تعیین میزان اسید در خون با تجزیه و تحلیل خون.
آزمایش ادرار: در اینجا میزان پروتئین نیز مشخص می شود.
مقادیر ذکر شده در بالا و سایر مقادیر آزمایشگاهی بدست آمده توسط آزمایش خون اطلاعاتی در مورد عملکرد کلیه ارائه می دهد. با کمک سایر مقادیر، پزشکان می توانند به عنوان مثال تعیین کنند که آیا بیماری کلیوی باعث ایجاد عوارض می شود یا اینکه دیابت علت آن است.
در صورت وجود سؤالات دیگر، روش های تصویربرداری مانند توموگرافی کامپیوتری یا نمونه برداری از بافت کلیه (بیوپسی) نیز ممکن است مفید باشد.
آیا غربالگری برای بیماری مزمن کلیه وجود دارد؟
افراد مبتلا به دیابت یا فشار خون بالا در معرض خطر ابتلا به بیماری مزمن کلیوی هستند. برای افراد در گروه خطر، معاینه منظم کلیه ها توسط پزشک خانواده توصیه می شود. بنابراین، ضعف کلیه را می توان در مراحل اولیه تشخیص داد.
هدف از غربالگری تشخیص علائم اولیه بیماری های قلب و سیستم گردش خون، دیابت و بیماری های کلیوی است.
بیماری مزمن کلیه چگونه درمان می شود؟
اگر کلیه ها به عملکرد طبیعی خود ادامه دهند، پیشرفت بیماری می تواند متوقف یا کند شود. این امر به ویژه با داروهایی که فشار خون را کاهش می دهند و از بیماری های قلبی و سیستم گردش خون جلوگیری می کنند به دست می آید. کنترل قند خون در بیماران دیابتی مهم است.
در بیماری‌های ثانویه مانند کم خونی یا اختلالات متابولیسم استخوان، داروهای حاوی آهن، داروهایی که باعث خون‌سازی می‌شوند و داروهایی به نام فسفات بایندر می‌توانند کمک کنند. در صورت هایپراسیدی از بی کربنات استفاده می شود.
همچنین تنظیم عادات غذایی و میزان مایعات مصرفی بر اساس مرحله بیماری کلیوی و ورزش برای این بیماران مهم است.
در صورت نارسایی کامل کلیه، گزینه های دیالیز و پیوند کلیه در نظر گرفته می شود. حداقل یکی از این درمان ها معمولا قابل اجرا است. اما برخی افراد آگاهانه از درمان خودداری می کنند. مراقبت تسکینی برای بیمارانی که مطمئن هستند زمان زیادی برایشان باقی نمانده توصیه می شود. مراقبت تسکینی کمک می کند تا دوره نزدیک به مرگ تا حد امکان بدون درد باشد.
روند توانبخشی در بیماری مزمن کلیه چگونه است؟
بیماری مزمن کلیه بر زندگی روزمره تأثیر می گذارد. بیماران باید توصیه های خاصی را به خصوص در مورد خوردن و آشامیدن رعایت کنند. اصولاً به ویژه بیماران کلیوی و بستگان آنها می توانند مشاوره تغذیه ای را درخواست کنند. بسیاری از پزشکان چنین توصیه هایی را ارائه می دهند.
بیمارانی که تحت درمان دیالیز قرار می گیرند به طور کلی نباید مایعات زیادی مصرف کنند. از آنجایی که کلیه ها به اندازه کافی خوب کار نمی کنند، اغلب تقریباً آب دفع نمی کنند و این باعث احتباس آب می شود. یک تکه لیمو، آدامس بدون قند یا یک آب نبات ترش می تواند به رفع تشنگی کمک کند.
اقدامات دیگری که می تواند کمک کند عبارتند از:
- اجتناب از مکان های دارای هوای خشک،
- آهسته نوشیدن
- استفاده از فنجان ها و لیوان های کوچک
- مصرف دارو همراه با غذا به جای یک لیوان آب اضافی.
بیماران کلیوی مزمن اغلب از بیش از یک دارو به طور مداوم استفاده می کنند. یک برنامه دارویی می تواند به شما کمک کند وضعیت را پیگیری کنید و مراقب مصرف دارو باشید.
از سوی دیگر، به دلیل ضعیف بودن کلیه ها، بیماران مجاز به مصرف داروهای خاصی مانند ایبوپروفن برای درد نیستند. توصیه می شود که جزئیات و جایگزین های این وضعیت را با پزشک خود در میان بگذارید. برخی از افراد باید به درمان های جدید مانند تزریق انسولین برای دیابت عادت کنند.
چگونه با بیماری مزمن کلیه زندگی کنیم؟
زندگی با بیماری مزمن کلیه می تواند چالش برانگیز باشد. علاوه بر تغذیه، محدودیت هایی در مصرف مایعات و مصرف دارو نیز وجود دارد. دیالیز زندگی حرفه ای و خصوصی را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد زیرا زمان زیادی می برد.
آگاهی از درمان، که احتمالا مادام العمر ادامه خواهد داشت، ممکن است باعث شود بیماران و همچنین بستگان آنها دچار استرس روانی و افسردگی شوند. در این مورد، برقراری ارتباط با بیماران دیگر، به عنوان مثال در گروه های خودیاری یا در حین دیالیز، می تواند مفید باشد. در مواردی که استرس روانی شدیدتر یا طولانی‌تر تجربه می‌شود، روان‌درمانی می‌تواند حمایت کند.
source: https://gesund.bund.de/tr/kronik-bobrek-hastaligi